Κυκλοφόρησε ο Γ΄ τόμος (Ιούνιος-Αύγουστος· περιέχον και τα Δογματικά Θεοτοκία, Εωθινά Δοξαστικά, Αναστάσιμα Απολυτίκια) από το τετράτομο «ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΝ ΔΟΞΑΣΤΙΚΑΡΙΟΝ» στο οποίο περιέχονται Δοξαστικά των Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών, των εορταζομένων Αγίων του όλου ενιαυτού, του Τριωδίου, του Πεντηκοσταρίου, καθώς και τα Εωθινά, τα Δογματικά Θεοτοκία, και ορισμένα Απολυτίκια και Ιδιόμελα. Η μελοποίησή του από τον ιερομόναχο Θεοφάνη Βατοπαιδινό ήταν καθαρά λόγος λειτουργικός: η χρονική διάρκεια, η διατήρηση των μουσικών θέσεων και φράσεων των παλαιοτέρων και ο εμπλουτισμός των υπαρχόντων μελοποιημένων ακολουθιών με αυτές της Θεοτόκου, των Βατοπαιδινών και άλλων Αγίων που τιμώνται με την τέλεση αγρυπνιών ή πανηγύρεων στο Άγιον Όρος.
Ο Γ΄ τόμος (Ιούνιος-Αύγουστος· περιέχον και τα Δογματικά Θεοτοκία, Εωθινά Δοξαστικά, Αναστάσιμα Απολυτίκια) από το τετράτομο «ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΝ ΔΟΞΑΣΤΙΚΑΡΙΟΝ» στο οποίο περιέχονται Δοξαστικά των Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών, των εορταζομένων Αγίων του όλου ενιαυτού, του Τριωδίου, του Πεντηκοσταρίου, καθώς και τα Εωθινά, τα Δογματικά Θεοτοκία, και ορισμένα Απολυτίκια και Ιδιόμελα. Η μελοποίησή του από τον ιερομόναχο Θεοφάνη Βατοπαιδινό ήταν καθαρά λόγος λειτουργικός: η χρονική διάρκεια, η διατήρηση των μουσικών θέσεων και φράσεων των παλαιοτέρων και ο εμπλουτισμός των υπαρχόντων μελοποιημένων ακολουθιών με αυτές της Θεοτόκου, των Βατοπαιδινών και άλλων Αγίων που τιμώνται με την τέλεση αγρυπνιών ή πανηγύρεων στο Άγιον Όρος.
Στηρίχθηκε στις μεθόδους εκείνες που προηγήθηκαν στην μακραίωνη ψαλτική παράδοση, χωρίς την επιδίωξη νεωτερισμών και αλλοίωσης των παραδεδομένων, με την προσαρμογή τους στις παρουσιαζόμενες κυρίως λειτουργικές ανάγκες τόσο στο Άγιον Όρος όσο και στον κόσμο. Κύριο συνθετικό μέλημα της προσπάθειας αυτής ήταν η κατά το δυνατόν συντόμευση του αργού Δοξασταρίου με την εφαρμογή και προσαρμογή των αργών θέσεων σε συντομότερη μορφή χωρίς να χάνεται η συνέχεια, η ταυτότητα και η αναγνωρισιμότητά τους, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα το «πανηγυρικόν» των συνθέσεων με γνώμονα τα έργα των παλαιοτέρων διδασκάλων (Ιακώβου Πρωτοψάλτου και Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος) και την προϋπάρχουσα αγιορειτική μουσική παράδοση, προφορική και γραπτή (μέλη Ματθαίου και Σπυρίδωνος των Βατοπαιδινών).
